Hoogbegaafdheid

Er is geen vastomlijnde definitie van wat (hoog)begaafdheid eigenlijk is, omdat wetenschappers hier (nog) geen afspraken over gemaakt hebben. En dat komt dan weer omdat er op het gebied van wetenschappelijk onderzoek nog onvoldoende duidelijkheid is. In elk geval heeft het te maken met een hoge intelligentie. Vaak wordt gezegd: vanaf een IQ-score van (ongeveer) 130. Termen die ook gebruikt worden zijn ‘(meer)begaafd’, ‘cognitief getalenteerd’ of ‘snel lerend’. 

Er zijn deskundigen die ervan uitgaan dat hoogbegaafdheid alleen te maken heeft met een hoge intelligentie; dus snel kunnen leren, goed kunnen nadenken en redeneren, en complex kunnen denken. Andere deskundigen maken een verschil tussen wat ze ‘hoogintelligent’ of ‘cognitief talent’ noemen (‘alleen’ een hoge intelligentie hebben) en ‘hoogbegaafd’ (naast een hoge intelligentie ook kenmerken zoals verhoogde intensiteit, complexiteit, creativiteit, autonomie en sensitiviteit). Of ze gaan uit van andere kenmerken naast intelligentie, zoals een grotere motivatie om te leren, om van hoogbegaafdheid te spreken. 

Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit welke naam je het geeft en ook niet welke kenmerken ‘er’ wel of niet bij horen. Het gaat erom dat iemand gezien en begrepen wordt. Dan kan diegene zichzelf ook beter begrijpen. Van belang zijn vragen als: Hoe is dit kind? Wat heeft deze persoon nodig op dit moment? Iedereen is tenslotte anders, en ook hoogbegaafden kunnen heel verschillend zijn.